Status Quo

Status Quo is een Britse rockband die zich dankzij een herkenbaar geluid, te horen op albums als On The Level en Blue For You, al decennia weet te handhaven. 

Het succesverhaal van Status Quo kende een lange aanloop. Zanger en gitarist Francis Rossi en bassist Alan Lancaster speelden al sinds het begin van de jaren zestig samen in groepen als The Scorpions, The Spectres, Traffic en Traffic Jam. In 1967 werd de naam veranderd in The Status Quo, later ingekort tot simpelweg Status Quo. Kort daarvoor had zanger-gitarist Rick Parfitt zich bij de band gevoegd. Geheel in de geest van de tijd kwam de band voor de dag met psychedelische pop, zoals te horen was op het debuut Picturesque Matchstickable Messages From The Status Quo (1968), dat de wereldhit Pictures Of Matchstick Men bevatte.

Het muzikale tijd veranderde al snel, wat Status Quo noopte de sound te veranderen. Albums als Ma Kelly's Greasy Spoon (1970) en Dog Of Two Head (1971) gaven al goed aan in welke richting de band het heil zocht: simpele, hypnotiserende rock. Status Quo brak door met Piledriver (1972), dat de hit Paper Plane bevatte. De band wist de toppositie vast te houden met Hello! (1973), Quo (1974), On The Level (1975) en Blue For You (1976) – allemaal albums vol onweerstaanbare hardrock. Het energieke live album Live! (1977) markeerde het einde van die eerste jeugd. De band wilde zich muzikaal verbreden, waarbij het ook eindelijk voet aan de grond in Amerika wilde krijgen.

Het gevolg was dat met Rockin' All Over The World (1977), If You Can't Stand The Heat... (1978), Whatever You Want (1979), Just Supposin' (1980) en Never Too Late (1981) een meer melodieuze koers gevaren werd. De diehard fans van weleer treurden, maar vooralsnog leverde het wel een nieuw, groot poppubliek op – alleen nog steeds niet in Amerika. Na een aantal magere jaren, waarbij het ook in de bezetting rommelde, scoorde Status Quo in 1986 vanuit het niets een hit met In The Army Now, een door het Nederlandse duo Bolland & Bolland geschreven nummer, afkomstig van het gelijknamige album. In de jaren tachtig en negentig leek de band vaak de weg kwijt te zijn en verloor het zich in muzikale experimenten en platen vol covers en duetten.

Heavy Traffic (2002) was de eerste plaat waarop artistiek herstel zichtbaar werd. Het zette zich door op albums als The Party Ain't Over Yet (2005) en In Search Of The Fourth Chord (2007). Bula Quo! (2013) bleek de soundtrack voor een doldwaze comedy te zijn, met Rick Parfitt en Francis Rossi in de hoofdrol. Dat het repertoire zich uitstekend bleek te lenen voor uitgeklede uitvoering, bewezen de veteranen met Aquostic: Stripped Bare (2014) en Aquostic II: That's A Fact (2016). Tot grote vreugde van de oude fans ging Status Quo in 2014 nog een in de klassieke bezetting van Rick Parfitt, Francis Rossi, bassist Alan Lancaster en drummer John Coghlan op tournee. Het leverde verschillende live albums op, waaronder Back 2 SQ.1 - The Frantic Four Reunion. Het bleek een van de laatste wapenfeiten van Rick Parfitt te zijn. In 2016 werd hij vanwege gezondheidsproblemen gedwongen te stoppen met optreden, op 24 december datzelfde jaar overleed hij. Het album Backbone (2019), het eerste zonder de populaire zanger-gitarist, bewees dat er ook na zijn alom betreurde dood een toekomst voor Status Quo was.  

Bij Platenzaak.nl hebben we heel veel cd’s en lp’s van Status Quo waaronder ook exclusieve versies.