Mark Knopfler

De Brit Mark Knopfler is een van de gitaarhelden van onze tijd. Eind jaren 70 wordt hij bekend als zanger en gitarist van Dire Straits. Het gezelschap groeit uit tot een van de meest succesvolle rock bands van de jaren 80 dankzij album als Love Over Gold (1982) en Brothers In Arms (1985) en daarvan afkomstige hits als Private Investigations en Money For Nothing. Mark Knopfler werkt daarnaast met o.a. Emmylou Harris, Chat Atkins, Bob Dylan, Tina Turner, Zucchero Fornaciari, Cliff Richard en Randy Newman. In 1990 maakt hij ook een album – Missing...Presumed Having A Good Time – met de supergroep The Notting Hillbillies. In de loop van de jaren 90 besluit Mark Knopfler definitief op eigen kracht verder te gaan. Hij heeft dan al een handvol succesvolle soundtracks op zijn naam staan, met o.a. Local Hero en Last Exit To Brooklyn.

In 1996 verschijnt met Golden Heart zijn eerste soloplaat. Vooral met zijn tweede album Sailing to Philadelphia (2000) laat hij horen dat er leven na Dire Straits is. Hij put nog steeds uit Schotse, Ierse en Amerikaanse invloeden. Zijn teksten hebben ook nog altijd een unieke verhalende kwaliteit en zijn gitaarspel blijft een wonder van subtiele functionaliteit. De roep om een reünie van zijn oude band verstomd dan ook geleidelijk, ook omdat Mark Knopfler tijdens zijn solo-optredens oude Dire Straits hits blijft spelen.

De zanger-gitarist blijft zijn trouwe publiek bedienen met liefdevol gemaakte en ambachtelijk klinkende albums: The Ragpicker's Dream (2002), Shangri-La (2004), Kill To Get Crimson (2007), Get Lucky (2009), Privateering (2012), Tracker (2015) en Down The Road Wherever (2018). In 2024 neemt hij met liefst 60 muzikanten een nieuwe versie op van Going Home: Theme Of The Local Hero waarbij de opbrengst gaat naar het Teenage Cancer Fund. Het in datzelfde jaar verschenen One Deep River wordt alom onthaald als een van zijn meest geslaagde soloplaten. De muzikant lijkt afscheid genomen te hebben van het podium, maar de als altijd sterke songs, persoonlijke teksten en vloeiende gitaarsolo’s laten horen dat Mark Knopfler in muzikaal opzicht nog heel veel te bieden heeft.