Normaal platen beginnen over het algemeen met het gelijknamige titelnummer als missie statement. Kernachtiger verwoord als op de opener van deze plaat is onmogelijk: "Da's Normaal, da's Normaal, en dat wordt Høken, Høken, Høken! Oe hoe hoe!
Na dit rockende openingsnummer blijft de LP lekker uptempo en heeft daarmee de typische heupwiegende høksound te pakken. Brekken Jan was daarvan de motor, dit is zijn laatste plaat als drummer van Normaal (tot de reünies vanaf 2000). Ook gitarist Paul Kemper is lekker op dreef en heeft een groter aandeel in de muziek dan op andere platen. Zijn solo's klinken lekker vel en puntig op "Da's Normaal". Hoor hem eens te keer gaan op bijvoorbeeld "Oei au au", "Stek de kop niet in het zand", "Da's een ander Geval" en "Wat te doen".
"Viever" is een leuk nummer, geïnspireerd op "Fever" bekend van o.a. Peggy Lee maar geen cover. Het heeft een rustig begin met zang van Jan en dan valt na een minuut in (met de høksound) en Bennie als zanger en sologitarist.
Verder treffen we 2 hits op deze plaat, het zeer catchy "Ik Vuul Mien Zo Zo", dat een jaar later daadwerkelijk op single uitkwam in een live uitvoering. Wat mij betreft de grootste Normaal klassieker buiten de beginjaren (1977-1984). De andere classic in mijn oren is "Wi-j gaat noar de Kermis" . Als single flopte het destijds maar wat mij betreft is deze super catchy Normaal song met name door de accordeon (Geraint Watkins) ook zeker een hit.
In de afsluiter, het funky (?!) "Wat een Spul" horen we de hele band zingen, tegen het einde wordt nog 1 keer flink gas gegeven en geeft daarmee de LP "Da's Normaal" een passend einde.
Deze prima Normaal LP kwam oorspronkelijk uit in 1988 en doet precies wat ons in het titelnummer werd beloofd. Wat mij betreft is deze LP veel beter dan voorganger "Noar 't Cafe" (1987) en de 3 opvolgende albums uit de periode 1989-1991. De vier sterren zijn voor de inhoud, de jubileum heruitgave door Universal is weer prima verzorgd.
