Normaal ronkt in 1977 het Nederlandse poplandschap binnen met de top 10 hit Oerend Hard. In muzikaal opzicht is de kruising tussen Chuck Berry en Status Quo-achtige rock misschien niet revolutionair, maar het zingen in het Achterhoeks dialect is dat wel degelijk. De band opent deuren voor veel andere artiesten uit de provincie zoals Skik en Daniël Lohues, Jovink en de Voederbietels, De Kast, Twarres en Rowwen Hèze. Ondertussen weet de groep rond zanger en gitarist Bennie ‘Buuz’n Beernd’ Jolink zich decennia lang te handhaven als een van de populairste rockbands van Nederland, waarbij het geluid van de groep zich steeds meer verbreedt en verdiept.

De band komt eind 1973 bij elkaar en maakt in het begin vooral stoere rock als vehikel voor teksten over dames, drank en snelle motoren. Op Hemelvaartsdag 1975 treedt Normaal in Lochem voor het eerst op – een mijlpaal. De concerten, waarbij de treetjes bier en de hooibalen regelmatig in het rond vliegen, leggen de basis voor de doorbraak in 1977 met Oerend Hard. De band weet het succes moeiteloos voort te zetten met hits als Alie, Ik Bun Moar Een Eenvoudige Boerenlul en Marie. De band levert ook regelmatig een bijdrage aan de oer-Hollandse carnavalstraditie, zoals met Mama Woar Is Mien Pils, een hit in 1982. Politiek, een single uit 1984, laat horen dat Normaal ook serieuze thema’s niet uit de weg gaat.

Het zijn de uitersten waarbinnen Normaal zich jarenlang thuis voelt. Albums als Høken Is Normaal, Deurdonderen, De Boer Is Troef, Steen-Stoal En Sentiment bevatten uitgelaten rocksongs, vrolijke feestliedjes en steevast een paar sneren richting de Randstad. Vooral tijdens de tournees – de Veldtochten – blijkt dat de band goed weergeeft wat er bij velen  op het platteland leeft. In muzikaal opzicht wordt ook het geluid van Normaal in de loop van de tijd als maar rijker. De band schuift steeds meer op richting de blues, country en Americana. 

Na een noodzakelijke pauze halverwege de jaren 90 komt de band weer terug en begint tot verrassing van velen een theatertournee – Effe Zitten, ook de titel van een akoestisch album.  Het is het begin van de zoveelste jeugd van Normaal. In 2006 krijgt Normaal de zeer verdiende Edison Oeuvreprijs. Normaal meldt in 2015 opnieuw te zullen stoppen, wat gemarkeerd wordt met de documentaire Ja, Dat Was Høken, 40 Jaar Normaal. Vier jaar later staat de band toch weer op een podium. Ook al wordt er daarna verschillende keren gezinspeeld op een welverdiend pensioen, de band komt altijd weer terug – met de onverslijtbare Bennie Jolink aan de gashendel. In 2024 wordt het 50-jarig jubileum o.a. gevierd met de heruitgave van alle studioplaten op gekleurd vinyl.